Dwie metody nauczania języków
Metoda komunikacyjna i metoda bezpośrednia są dwoma popularnymi podejściami wykorzystywanymi w nauce języków obcych. Obydwie metody mają na celu efektywne nauczanie języka, ale różnią się pod wieloma względami. Przedstawmy teraz podobieństwa i różnice pomiędzy tymi dwoma podejściami. Zacznijmy od podobieństw.
Komunikacyjne podejście do nauki języka
Zarówno metoda komunikacyjna, jak i metoda bezpośrednia skupiają się na rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych ucznia. Obydwie metody zakładają, że najszybszym sposobem na opanowanie języka jest stosowanie go w prawdziwych sytuacjach komunikacyjnych.
Aktywne uczestnictwo
Zarówno metoda komunikacyjna, jak i metoda bezpośrednia angażują uczniów w aktywne uczestnictwo. Obydwie metody zachęcają do rozmów, dyskusji i interakcji językowych, zamiast polegać na pasywnym przyswajaniu reguł gramatycznych.
Kontekstualne nauczanie
Obydwie metody stawiają nacisk na nauczanie języka w kontekście. Zamiast uczyć się reguł gramatycznych w izolacji, uczniowie są zachęcani do uczenia się języka w kontekście konkretnych sytuacji, takich jak podróżowanie, robienie zakupów czy prowadzenie rozmów.
Metoda komunikacyjna i metoda bezpośrednia są dwoma różnymi podejściami do nauczania języków obcych, które mają swoje unikalne cechy. Oto główne różnice między tymi dwiema metodami:
Podejście do komunikacji
Metoda komunikacyjna skupia się na rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych ucznia jako głównego celu nauczania języka. Uczniowie są zachęcani do aktywnego uczestnictwa w różnych formach komunikacji, takich jak rozmowy, dyskusje i role-play. Metoda bezpośrednia natomiast koncentruje się na bezpośrednim nauczaniu języka w kontekście, pomijając tłumaczenia na język ojczysty ucznia. Nauczyciele wykorzystują język docelowy podczas lekcji i polegają na gestach, obrazach i sytuacjach, aby przekazać znaczenie.
Zadania nauczyciela
W metodzie komunikacyjnej nauczyciel pełni rolę facilitatora, który stwarza sytuacje komunikacyjne i wspiera uczniów w nauce poprzez udzielanie wskazówek i feedbacku. Nauczyciel jest obecny jako partner w komunikacji, ale nie dominuje nad uczniami. W metodzie bezpośredniej nauczyciel odgrywa bardziej dominującą rolę, kierując procesem nauczania i aktywnie prezentując nowe struktury językowe.
Nauczanie gramatyki
Metoda komunikacyjna wprowadza i ćwiczy gramatykę w kontekście komunikacyjnym. Uczniowie uczą się reguł gramatycznych poprzez ich zastosowanie w praktycznych sytuacjach. Metoda bezpośrednia natomiast skupia się na bezpośrednim nauczaniu reguł gramatycznych, często poprzez pokazywanie i tłumaczenie przez nauczyciela. Gramatyka jest omawiana w języku docelowym, unikając tłumaczeń na język ojczysty.
Rola tłumaczenia
W metodzie komunikacyjnej tłumaczenie jest używane jako pomocnicze narzędzie, gdy uczniowie napotykają trudności w rozumieniu lub wyrażaniu się w języku docelowym. Tłumaczenie nie jest jednak głównym sposobem przekazywania informacji. W metodzie bezpośredniej tłumaczenie jest zminimalizowane lub całkowicie eliminowane, aby uczniowie nauczyli się korzystać z kontekstu i zrozumieć język bezpośrednio.
autor: Krzysztof Sobczak 003